تاریخچه چاپ

تاریخچه چاپ

تاریخچه چاپ از 3500 سال قبل از میلاد آغاز می شود، زمانی که تمدن های اولیه عیلام و سومری از مهرهای استوانه ای برای تأیید اسناد نوشته شده با گل استفاده می کردند.

سایر اشکال اولیه تاریخچه چاپ:

• مهرهای بلوکی

• ضرب سکه های چکشی

• نقش های سفالی و چاپ پارچه

نحوه پیدایش تولید کتاب

در ابتدا روشی برای چاپ نقوش بر روی پارچه‌هایی مانند ابریشم، چاپ روی چوب برای متون روی کاغذ در قرن هفتم در چین در زمان سلسله تانگ آغاز شد که منجر به گسترش تولید کتاب و چاپ روی چوب در سایر نقاط آسیا مانند کره و ژاپن شد. سوترای الماس بودایی چینی که توسط چوب بلوک در 11 مه 868 چاپ شد، اولین کتاب چاپ شده شناخته شده با تاریخ انتشار دقیق است. نوع متحرک توسط صنعتگر چینی بی شنگ در قرن یازدهم در زمان سلسله سونگ اختراع شد، اما در مقایسه با چاپ چوبی استفاده محدودی داشت. با این وجود، این فناوری در خارج از چین گسترش یافت، زیرا قدیمی‌ترین کتاب چاپ شده با استفاده از حروف متحرک فلزی، جیکجی بود که در سال 1377 در کره در دوران گوریو چاپ شد.

علت فراگیر شدن تولید کتاب

چاپ بلوک چوبی نیز تا اواسط قرن پانزدهم در اروپا مورد استفاده قرار می گرفت. مخترع آلمانی اواخر قرون وسطی، یوهانس گوتنبرگ، اولین ماشین چاپ را بر اساس ماشین های پرس مکانیکی شناخته شده قبلی و فرآیندی برای تولید انبوه نوع فلز ایجاد کرد. در پایان قرن پانزدهم، اختراع او و انتشار گسترده کتاب مقدس گوتنبرگ، مسئول یک صنعت رو به رشد اقتصادی چاپ کتاب در سراسر اروپای رنسانس و در نهایت در میان ناشران و چاپخانه‌های استعماری که در مستعمرات بریتانیا-آمریکایی ظهور کردند، شد. این صنعت امکان ارتباط ایده ها و به اشتراک گذاری دانش را در مقیاسی بی سابقه فراهم کرد که منجر به گسترش جهانی ماشین چاپ در اوایل دوره مدرن شد. در کنار توسعه چاپ متن، روش‌های جدید و کم‌هزینه‌ای برای بازتولید تصویر، از جمله لیتوگرافی، چاپ صفحه و فتوکپی توسعه یافت.

شابلون

شابلون‌های دستی، ساخته شده با دمیدن رنگدانه بر روی دستی که به دیوار کشیده شده است، در آسیا و اروپا یافت شده است که قدمت آن به بیش از 35000 سال پیش می‌رسد، و قدمت آن‌ها به دوران ماقبل تاریخ در قاره‌های دیگر می‌رسد. پس از آن شابلون به عنوان یک تکنیک نقاشی تاریخی بر روی انواع مواد مورد استفاده قرار گرفت. شابلون ها ممکن است برای مدت طولانی برای رنگ آمیزی پارچه استفاده شده باشند. این تکنیک احتمالاً به اوج پیچیدگی خود در کاتازوم و سایر تکنیک‌های مورد استفاده در ابریشم برای لباس در دوره ادو در ژاپن رسیده است. در اروپا، از حدود 1450 بعد از میلاد، آنها معمولاً برای رنگ آمیزی چاپ های اصلی قدیمی که به صورت سیاه و سفید چاپ می شدند، معمولاً روی چوب استفاده می شدند. این امر به‌ویژه در مورد کارت‌های بازی صدق می‌کرد، که مدت‌ها پس از اینکه اکثر موضوعات دیگر برای چاپ سیاه و سفید باقی ماندند، همچنان با شابلون رنگ‌آمیزی می‌شدند. از شابلون ها برای انتشارات انبوه استفاده می شد، زیرا نیازی به دست نویسی نداشت.

مهر و موم

مهر طلای پادشاه Na، که توسط امپراتور گوانگوو هان به وانا (یایو ژاپن) در سال 57 پس از میلاد اعطا شد. در چین مهر و موم حداقل از زمان سلسله شانگ استفاده می شد. در ژو غربی، مجموعه‌ای از مهرهای مهر در بلوک‌هایی از نوع محصور می‌شدند و روی قالب‌های سفالی برای ریخته‌گری برنز استفاده می‌شدند. در پایان قرن سوم قبل از میلاد از مهرها برای چاپ روی سفال نیز استفاده می شد. 

 

در سلسله های شمالی منابع متنی حاوی ارجاعاتی به مهرهای چوبی با حداکثر 120 کاراکتر است. مهرها برایشان عنصر مذهبی داشت. دائوئیست ها از مهرها به عنوان ابزارهای شفابخش با تأثیرگذاری شخصیت های درمانی بر روی گوشت افراد بیمار استفاده می کردند. آنها همچنین برای مهر و موم کردن غذا مورد استفاده قرار می گرفتند و یک شخصیت طلسم برای دفع بیماری ایجاد می کردند. اولین شواهد این اعمال در اواسط قرن پنجم تحت یک بافت بودایی ظاهر شد. قرن ها بعد از مهرها برای ایجاد صدها تصویر بودا استفاده شد. در غرب، رویه مهر و موم کردن اسناد، با یک نشان شخصی یا رسمی، که معمولاً از یک حلقه امضا کهنه شده بود، تحت امپراتوری روم برقرار شد، و در طول امپراتوری بیزانس و روم مقدس ادامه یافت. قرن نوزدهم، زمانی که امضای خیس مرسوم شد.

دلایل توسعه مهر و موم

چند دلیل مختلف وجود داشت که شاید منجر به توسعه مهر و موم در جهات مختلف شد. مهرهای چینی بیشتر به شکل مربع یا مستطیل با پایه صاف ساخته می‌شدند که با حروف برعکس نوشته می‌شد و برای مهر زدن روی کاغذ استفاده می‌شد. این ویژگی ها بسیار نزدیک به ویژگی های چاپ بلوک است. اگرچه سطح و کتیبه‌های اغلب مهرها کوچک یا محدود بود، اما برخی از مهرهای چوبی به اندازه بلوک‌های چاپی بودند و متون بیش از صد کاراکتر روی آن‌ها نوشته شده بود. از سوی دیگر، مهرهای غرب، استوانه‌ای یا اسکرویی، گرد یا بیضی شکل بودند و عمدتاً با تصاویر یا طرح‌ها و فقط گاه با نوشته‌ای نوشته می‌شدند. مهر و موم های استوانه ای که برای غلتاندن روی خاک رس استفاده می شد، پتانسیلی برای تبدیل شدن به سطح چاپ نداشت.

بلوک های سنگی، سفالی و برنزی

برای چاپ پارچه از بلوک های سنگی و برنزی استفاده شده است. شواهد باستان شناسی از آنها در Mawangdui و در مقبره پادشاه Nanyue کشف شده است، در حالی که پارچه های چاپ شده بلوکی در Mashan Zhuanchang در Jiangling، Hubei کشف شده است. پلینی بزرگ، چاپ بلوک گلی منسوجات را در مصر قرن اول توصیف کرد، با نمونه‌های موجود مصری، رومی، بیزانسی، اوکراینی و روسی که قدمت آن‌ها به قرن چهارم می‌رسد. در قرن چهارم، رویه ایجاد مالش های کاغذی از کنده کاری های سنگی مانند مدل ها و متون خوشنویسی در شرق آسیا رایج شد. یکی از اولین شواهد این موضوع، کتیبه‌ای سنگی است که در اوایل قرن ششم به صورت آینه‌ای بریده شده است.

چاپ بلوک چوبی

چاپ بلوک چوبی (diaoban yinshua 雕版印刷)، که امروزه به عنوان زایلوگرافی شناخته می شود، اولین روش چاپی بود که بر روی یک محیط کاغذی اعمال شد. این به طور گسترده در سراسر آسیای شرقی هم به عنوان روشی برای چاپ روی منسوجات و هم به عنوان روشی برای چاپ روی پارچه و بعداً تحت تأثیر بودیسم روی کاغذ مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان روشی برای چاپ روی پارچه، اولین نمونه های باقی مانده از چین به حدود 220 پس از میلاد برمی گردد. Ukiyo-e شناخته شده ترین نوع چاپ هنری چوبی ژاپنی است. بیشتر کاربردهای اروپایی این تکنیک بر روی کاغذ با اصطلاح چوب‌تراشی (به زیر مراجعه کنید) پوشش داده می‌شود، به جز کتاب‌هایی که عمدتاً در قرن پانزدهم تولید شدند.

تاریخچه چاپ در شرق آسیا

ظهور چاپ بسیار تحت تأثیر بودیسم ماهایانا بود. بر اساس باورهای ماهایانا، متون مذهبی برای حمل کلام بودا ارزش ذاتی دارند و به عنوان اشیایی طلسمانه حاوی قدرت مقدسی عمل می کنند که قادر به دفع ارواح شیطانی است. با کپی کردن و حفظ این متون، بودایی ها می توانند شایستگی شخصی کسب کنند. در نتیجه، ایده چاپ و مزایای آن در تکثیر متون به سرعت برای بوداییان آشکار شد، که در قرن هفتم از بلوک های چوبی برای ایجاد اسناد آپوتروپایی استفاده می کردند. این متون بودایی به طور خاص به عنوان اقلام آیینی چاپ می شدند و به طور گسترده منتشر نمی شدند یا برای مصرف عمومی در نظر گرفته می شدند. در عوض آنها را در زمین مقدس دفن کردند. قدیمی‌ترین نمونه موجود از این نوع مواد چاپی، قطعه‌ای از طومار مینیاتوری درهانی (طلسم بودایی) است که به زبان سانسکریت در مقبره‌ای در شیان کشف شده است. این طلسم بزرگ نور خالص بی‌خطر (Wugou jingguang da tuoluoni jing 無垢淨光大陀羅尼經) نامیده می‌شود و در زمان سلسله تانگ، قرن بیستم، با استفاده از بلوک چوبی چاپ شد. تاریخ‌گذاری رادیوکربن توسط دانشگاه آریزونا تأیید کرد که این ماده احتمالاً بین سال‌های 618-770 تولید شده است. قطعه مشابهی به نام Saddharma pundarika sutra نیز کشف شد و تاریخ آن به سال های 690 تا 699 برمی گردد. این مصادف است با سلطنت وو زتیان، که تحت آن سوترا سوخاواتیویوها طولانی تر، که از چاپ متون و تصاویر آپوتروپیک و شایستگی دفاع می کند، توسط راهبان چینی ترجمه شد. از سال 658 تا 663، ژوان‌زانگ یک میلیون نسخه از تصویر پوسیا پوسا را برای توزیع در میان فداییان بودایی چاپ کرد.

شواهد چاپ بلوکی 

شواهد چاپ بلوک چوبی بلافاصله پس از آن در کره و ژاپن ظاهر شد. دارانی سوترای بزرگ (به کره‌ای: 무구정광대다라니경، به زبان رومی: Muggujeonggwang Daedharanigyeong Hanja: 無垢淨光大陀羅尼經 بین دایره‌ای 70 و 6 کره جنوبی در 701 و 60 کره جنوبی در بولای 5 و 60 در بولاگوکس 1 و 70 کشف شد. این سند بر روی یک طومار کاغذ توت 8 × 630 سانتی متر (3.1 اینچ × 248.0 اینچ) چاپ شده است. در حدود سال 770 پس از میلاد یک سوترای درهانی در ژاپن چاپ شد. یک میلیون نسخه از این سوترا، همراه با دعاهای دیگر، به دستور ملکه شوتوکو صادر شد. از آنجایی که هر نسخه در یک بتکده چوبی کوچک ذخیره می‌شد، نسخه‌ها با هم به عنوان Hyakumantō Darani (百万塔陀羅尼، "1000000 برج/بتکده دارانی") شناخته می‌شوند.

دلیل ایجاد چاپ چوبی

قدیمی‌ترین شواهد موجود از چاپ‌های چوبی که به منظور خواندن ایجاد شده‌اند، بخش‌هایی از لوتوس سوترا است که در تورپان در سال 1906 کشف شد. قدمت آن‌ها به دوران سلطنت وو زتیان با استفاده از تشخیص شکل شخصیت‌ها برمی‌گردد. قدیمی ترین متن حاوی تاریخ مشخصی از چاپ در غارهای موگائو دانهوانگ در سال 1907 توسط اورل استاین کشف شد. این کپی از الماس سوترا 14 فوت طول دارد و حاوی یک کولوفون در انتهای داخلی است که می‌خواند: با احترام [باعث ساخته شدن] برای توزیع رایگان جهانی توسط وانگ جی از طرف دو والدینش در سیزدهمین ماه چهارم ماه سال 2018 سال نهم شیانتونگ [یعنی. 11 مه 868 م. این قدیمی ترین طومار چوبی با تاریخ ایمن در جهان در نظر گرفته می شود. سوترای الماس از نزدیک با اولین سالنامه چاپی موجود، کیانفو سینی لیشو (乾符四年曆書)، با تاریخ 877 دنبال شد. از 932 تا 955 دوازده کلاسیک و مجموعه ای از متون دیگر چاپ شدند. در طول سلسله سونگ، اداره آموزش و سایر آژانس‌ها از این چاپ‌های بلوک برای انتشار نسخه‌های استاندارد شده کلاسیک خود استفاده می‌کردند. از دیگر آثار منتشر شده می توان به تاریخ ها، آثار فلسفی، دایره المعارف ها، مجموعه ها و کتاب های پزشکی و هنر جنگ اشاره کرد. در سال 971 کار بر روی قانون کامل بودایی Tripiṭaka (Kaibao Zangshu 開寶藏書) در چنگدو آغاز شد. 10 سال طول کشید تا 130000 بلوک مورد نیاز برای چاپ متن تکمیل شود. محصول نهایی، نسخه سیچوان از قانون کایبائو، همچنین به عنوان Kaibao Tripitaka شناخته می شود، در سال 983 چاپ شد.

سه مرکز عمده چاپ(در طول سلسله سونگ):

• هانگژو

• جیان یانگ

• چنگدو

کارورها تمایل داشتند در مراکز تولید کتاب جمع شوند. بنابراین، در اواسط قرن سیزدهم، آنها حداقل در نود و یک استان در جنوب چین، اما عمدتاً در هانگژو، جیان یانگ در شمال فوجیان، و چنگدو در سیچوان کار می کردند. در سلسله‌های جین و یوان، مراکز تولید استان پینگ یانگ در جنوب استان شانشی و بار دیگر برای جنوب شرقی چین، هانگژو و جیان یانگ بودند. در اواخر مینگ، دلتای یانگزی پایین، عمدتاً سوژو و نانجینگ، همراه با جیان یانگ تسلط داشتند. در اوایل قرن هفدهم، حکاکی‌ها به استان‌هایی هم راه پیدا می‌کردند که در سانگ و یوان فقط چند کتاب تولید کرده بودند (مانند هونان، شانشی و گوانگدونگ) اما اخیراً شروع به چاپ تعداد زیادی برای بازار کتاب چاپ کرده بودند.

علت نابودی مجموعه اصلی بلوک چوبی

در سال 989 سئونگجونگ از گوریو راهب یوگا را فرستاد تا از آهنگ یک نسخه از قانون کامل بودایی را درخواست کند. این درخواست در سال 991 زمانی که هان ائونگانگ، مقام رسمی سئونگجونگ از دادگاه سونگ بازدید کرد، پذیرفته شد. در سال 1011، Hyeonjong از گوریو حکاکی مجموعه خود از قانون بودایی را صادر کرد که به گوریو دایجانگیونگ معروف شد. این پروژه در سال 1031 پس از مرگ هیونگ جونگ به حالت تعلیق درآمد، اما کار دوباره در سال 1046 پس از به سلطنت رسیدن مونجونگ از سر گرفته شد. کار تکمیل شده، بالغ بر 6000 جلد، در سال 1087 به پایان رسید. متأسفانه مجموعه اصلی بلوک های چوبی در آتش سوزی در جریان حمله مغول در سال 1232 از بین رفت. پادشاه گوجونگ دستور داد مجموعه دیگری ایجاد شود و کار در سال 1237 آغاز شد، این بار  12 سال طول می کشد تا تکمیل شود. در سال 1248، گوریو دایجانگیونگ کامل دارای 81258 بلوک چاپ، 52330152 کاراکتر، 1496 عنوان و 6568 جلد بود. با توجه به فرآیند ویرایش دقیقی که در گوریو دایجانگیونگ انجام شد و طبیعت به‌طور شگفت‌انگیز ماندگار آن، که در طول 760 سال کاملاً دست‌نخورده باقی مانده است، دقیق‌ترین قوانین بودایی نوشته شده به چینی کلاسیک و همچنین نسخه استاندارد برای بورسیه بودایی‌های شرق آسیا در نظر گرفته می‌شود. 

اولین کتاب ها و تصاویر در کجا و چگونه چاپ شدند؟

در ژاپن، از دوره ادو در دهه 1600، کتاب ها و تصاویر به طور انبوه با چاپ روی چوب تولید شد و در بین مردم رایج شد. این به دلیل توسعه اقتصادی و نرخ بسیار بالای سواد در آن زمان است. میزان سواد ژاپنی ها در دوره ادو به دلیل گسترش مدارس خصوصی تراکویا، تقریباً 100٪ برای طبقه سامورایی و 50٪ تا 60٪ برای طبقه چونین و nōmin (کشاورز) بود. بیش از 600 کتابفروشی کرایه ای در ادو وجود داشت و مردم کتاب های مصور چاپ شده با چوب در ژانرهای مختلف را قرض می دادند. محتوای این کتاب‌ها بسیار متفاوت بود، از جمله راهنمای سفر، کتاب‌های باغبانی، کتاب‌های آشپزی، کیبیوشی (رمان‌های طنز)، شربون (کتاب‌هایی درباره فرهنگ شهری)، کوکیبون (کتاب‌های طنز)، نینجوبون (رمان عاشقانه)، یومیهون، کوسازوشی، کتاب‌های هنری، فیلمنامه‌های نمایشی برای تئاتر کابوکی و جوروری (عروسکی) و غیره. پرفروش‌ترین کتاب‌های این دوره کوشوکو ایچیدای اوتوکو (زندگی یک مرد عاشق) نوشته ایهارا سایکاکو، نانسو ساتومی هاکندن اثر تاکیزاوا باکین، و توکایدوپن‌زاکویکوگ توسط تاکیزاوا باکین بودند. و این کتابها بارها تجدید چاپ شدند.

تکنیک چاپ چوبی چندرنگ

از قرن هفدهم تا قرن نوزدهم، ukiyo-e که موضوعات سکولار را به تصویر می‌کشید در میان مردم عادی ژاپن بسیار محبوب شد و به تولید انبوه رسید. ukiyo-e بر اساس بازیگران کابوکی، کشتی گیران سومو، زنان زیبا، مناظر مکان های دیدنی، داستان های تاریخی و غیره ساخته شده است و هوکوسای و هیروشیگه مشهورترین هنرمندان هستند. در قرن هجدهم، سوزوکی هارونوبو تکنیک چاپ چوبی چند رنگ به نام nishiki-e را پایه گذاری کرد و فرهنگ چاپ روی بلوک چوبی ژاپنی مانند ukiyo-e را بسیار توسعه داد. Ukiyo-e بر ژاپن گرایی و امپرسیونیسم اروپایی تأثیر گذاشت. در اوایل قرن بیستم، شین هانگا که سنت ukiyo-e را با تکنیک‌های نقاشی غربی در هم آمیخت، رایج شد و آثار هاسوی کاواسه و هیروشی یوشیدا محبوبیت بین‌المللی پیدا کردند.

تاثیر چاپ روی چوب

قبل از معرفی چاپ، اندازه مجموعه های خصوصی در چین از زمان اختراع کاغذ افزایش یافته بود. فن پینگ (215–84) در مجموعه خود 7000 رول (Juan) یا چند صد عنوان داشت. دو قرن بعد، ژانگ میان صاحب 10000 خوان، شن یو (441-513) 20000 خوان، و شیائو تونگ و پسر عمویش شیائو مای هر دو کلکسیون 30000 خوان داشتند. گفته می شود که امپراتور یوان لیانگ (508–555) مجموعه ای از 80000 خوان داشت. مجموع کل مجموعه داران خصوصی شناخته شده کتاب قبل از سلسله سونگ حدود 200 نفر است که تنها تانگ 60 نفر از آنها را تشکیل می دهد.

دلیل اصلی ایجاد انتشارات خصوصی چیست؟

به دنبال بلوغ چاپ بلوک چوبی، مشاغل رسمی، تجاری، و انتشارات خصوصی ظهور کردند در حالی که اندازه و تعداد مجموعه ها به طور تصاعدی افزایش یافت. سلسله سونگ به تنهایی حدود 700 مجموعه خصوصی شناخته شده را در خود جای داده است که بیش از سه برابر تعداد کل قرن های قبل است. کتابخانه های خصوصی 10 تا 20000 خوان رایج شد در حالی که شش نفر صاحب مجموعه هایی با بیش از 30000 خوان بودند. اولین کاتالوگ کتابخانه خصوصی Song موجود، 1937 عنوان را در 24501 جوآن فهرست می کند. مجموعه ژو می 42000 خوان، مجموعه چن ژنسون 3096 عنوان در 51180 خوان و Ye Mengde (1077-1148) و همچنین یک کتابخانه شخصی دیگر دارای 6000 عنوان در 100000 خوان فهرست شده است. که اکثریت آنها ماهیت سکولار داشتند. متون حاوی مطالبی مانند دستورالعمل های دارویی یا به شکل لیشو (類書)، نوعی کتاب مرجع دایره المعارفی بود که برای کمک به داوطلبان امتحان استفاده می شد. مؤسسات امپراتوری مانند سه مؤسسه: مؤسسه ژاوون، مؤسسه تاریخ و مؤسسه جیکسیان نیز از این روش پیروی کردند. در آغاز سلسله، دارایی‌های سه مؤسسه به 13000 ژان، تا سال 1023 39142 ژوان، در 1068 47588 خوان و تا سال 1127 73877 ژوان می‌رسید. سه مؤسسه یکی از چندین کتابخانه امپراتوری بود، با هشت کتابخانه کاخ بزرگ دیگر، بدون احتساب آکادمی های امپراتوری. به گفته ونگ تونگون، در قرن یازدهم، ادارات دولتی مرکزی با جایگزینی نسخه های چاپی نسخه های خطی قبلی، ده برابر صرفه جویی می کردند. 

مزایای تغییرشکل و ساختار کتاب:

چاپ چوبی نیز شکل و ساختار کتاب ها را تغییر داد. طومارها به تدریج با صحافی کنسرتینا (經摺裝) از دوره تانگ به بعد جایگزین شدند. مزیت این بود که اکنون می‌توان بدون باز کردن کل سند به یک مرجع ورق زد. توسعه بعدی که به عنوان اتصال گردباد (xuanfeng zhuang 旋風裝) شناخته می‌شود، محکم کردن اولین و آخرین برگ‌ها روی یک صفحه بزرگ بود، به طوری که کتاب می‌توانست مانند آکاردئون باز شود. در حدود سال 1000، صحافی پروانه ای توسعه یافت. چاپ های چوبی اجازه می دهد تا دو تصویر آینه ای به راحتی روی یک صفحه تکثیر شوند. به این ترتیب دو صفحه بر روی یک برگه چاپ شد که سپس به سمت داخل تا شد. سپس ورق ها را در قسمت تا شده به هم چسباندند تا یک کدکس با دهانه های متناوب از جفت صفحات چاپ شده و خالی ایجاد شود. در قرن چهاردهم، تا کردن به سمت بیرون برعکس شد تا صفحات چاپی پیوسته، هر کدام توسط یک صفحه پنهان خالی پشتوانه شده بودند. بعداً صحافی های دوخته شده به جای چسبانده شده ترجیح داده شد. فقط جلدهای نسبتاً کوچک (Juan 卷) صحافی می‌شدند، و تعدادی از آنها در جلدی به نام تائو محصور می‌شدند، با تخته‌های چوبی در جلو و عقب، و حلقه‌ها و میخ‌هایی برای بستن کتاب در صورت عدم استفاده. برای مثال، یک تریپیتاکا کامل بیش از 6400 خوان در سال 595 تائو داشت.

دلیل اصلی کاهش قیمت کتاب:

ظهور فن آوری چاپ چوبی منجر به کاهش قیمت کتاب تا حدود یک دهم قیمت قبل از قرن یازدهم شد. همه مناطق کاهش قیمت یکسانی را تجربه نکردند، که علاوه بر فناوری به عوامل دیگری نیز وابسته بود، که منجر به تغییرات منطقه‌ای در قیمت آثار چاپی تا 600 درصد در طول قرن 12 شد. چاپ چوبی نیز جایگزین نسخه‌های خطی نشد که از طریق کاهش قابل توجه قیمت‌ها همچنان از نظر تجاری قابل دوام باقی ماندند. به گفته نویسنده سلسله مینگ، هو یینگلین، "اگر هیچ نسخه چاپی در بازار موجود نمی شد، نسخه خطی یک کتاب ده برابر اثر چاپ شده قیمت داشت" همچنین "هنگامی که یک نسخه چاپی ظاهر شد. نسخه رونویسی شده دیگر نمی‌توانست فروخته شود و دور انداخته می‌شد.» نتیجه این است که علیرغم وجود مشترک نسخه‌های خطی دست‌نسخه‌شده و متون چاپی، هزینه کتاب تا حدود 90 درصد کاهش یافته است. در پایان قرن شانزدهم باعث افزایش سواد شد. در سال 1488، چوئه بو کره ای در طول سفر خود به چین مشاهده کرد که "حتی کودکان روستایی، کشتی گیران و ملوانان" می توانند بخوانند، اگرچه این امر عمدتاً در جنوب اعمال می شود در حالی که شمال چین عمدتاً بی سواد باقی مانده است. نسخه‌های خطی نیز با رایج‌تر شدن چاپ‌ها ارزش فرهنگی جدیدی پیدا کردند و حتی توسط محققان و مجموعه‌داران نخبه ترجیح داده شدند. عصر چاپ به عمل کپی با دست بُعد جدیدی از احترام فرهنگی بخشید. کسانی که خود را محقق واقعی و صاحب نظر واقعی کتاب می دانستند، چاپ را کتاب واقعی نمی دانستند. تحت نگرش نخبه گرایانه آن زمان، «کتاب های چاپی برای کسانی بود که واقعاً به کتاب اهمیت نمی دادند».

مزایای کپی برداری از کتاب:

در بودیسم، تصور می‌شود که از کپی و حفظ متون، شایستگی زیادی حاصل می‌شود. آسانگا، استاد قرن چهارم، کپی برداری از کتاب مقدس را اولین مورد از ده عمل ضروری مذهبی ذکر کرد. اهمیت ماندگاری متون با قدرت خاصی در سوترای بلندتر سوخواتیویوها بیان شده است، که مؤمنان را نه تنها به شنیدن، یادگیری، به خاطر سپردن و مطالعه متن ترغیب می‌کند، بلکه برای به دست آوردن یک نسخه خوب و حفظ آن، ترغیب می‌شود. این «فرقه کتاب» منجر به تکنیک‌هایی برای بازتولید متون در تعداد زیاد شد، به‌ویژه دعاهای کوتاه یا طلسم‌هایی که به نام درهانی شناخته می‌شوند. تمبرهایی برای چاپ این دعاها بر روی لوح های گلی حداقل از قرن هفتم، تاریخ قدیمی ترین نمونه های باقی مانده حک شده است.

تاریخچه چاپ در جهان اسلام

عصر طلایی اسلام شاهد چاپ متن، از جمله قطعاتی از قرآن و حدیث، با استقبال از صنعت کاغذسازی چینی بود، آن را توسعه داد و به طور گسترده در جهان اسلام پذیرفت، که منجر به افزایش عمده در تولید متون خطی شد. تکنیک چاپ در مصر با تکثیر متون روی نوارهای کاغذی و عرضه آنها در نسخه های مختلف برای پاسخگویی به تقاضا مورد استفاده قرار گرفت. چاپ بلوک که در زبان عربی به نام ترش شناخته می شود، نیز در قرن نهم و دهم، بیشتر برای دعا و تعویذ، توسعه یافت. شواهد نشان می دهد که بلوک های چاپی از مواد غیر چوبی، احتمالاً قلع، سرب یا خاک رس ساخته شده اند. اروپا چاپ بلوک چوبی را از جهان اسلام پذیرفت، در ابتدا برای پارچه، روش چاپ بلوک فلزی در غرب ناشناخته باقی ماند. چاپ بلوک بعداً در رنسانس تیموری مسلمان از کار افتاد.

تاریخچه چاپ در اروپا

چاپ با دستگاه چاپ در اروپای مسیحی به عنوان روشی برای چاپ روی پارچه انجام می شد، جایی که تا سال 1300 رایج بود. تصاویر چاپ شده روی پارچه برای مقاصد مذهبی می توانستند بسیار بزرگ و مفصل باشند، و زمانی که کاغذ به راحتی در دسترس قرار گرفت، در حدود سال 1400، رسانه خیلی سریع به تصاویر مذهبی کوچک چوبی و کارت های بازی چاپ شده روی کاغذ منتقل می شود. این چاپ ها از حدود سال 1425 به بعد در تعداد بسیار زیاد تولید شدند. در اواسط قرن، کتاب‌های بلوکی، کتاب‌های منبت کاری شده روی چوب با متن و تصویر، که معمولاً در یک قطعه حک می‌شدند، به عنوان جایگزین ارزان‌تری برای نسخه‌های خطی و کتاب‌هایی که با حروف متحرک چاپ می‌شدند، پدیدار شدند. اینها همه آثار کوتاه مصور بودند، پرفروش‌ترین‌های روز، که در بسیاری از نسخه‌های مختلف کتاب تکرار می‌شدند: Ars moriendi و Biblia pauperum رایج‌ترین آنها بودند. هنوز در مورد اینکه آیا معرفی آنها قبل از معرفی حروف متحرک بوده است یا به عقیده اکثریت، پس از آن صورت گرفته است، اختلاف نظر وجود دارد، با دامنه تاریخ های تخمینی بین 1440-1460.

روش چاپ متحرک سرامیکی

نوع متحرک در سلسله سانگ شمالی در حدود سال 1041 توسط بی شنگ معمولی اختراع شد. تیپ متحرک بی شنگ در چینی شلیک می شد. پس از مرگ او، نوع متحرک سرامیکی به فرزندان او منتقل شد. اشاره بعدی به حروف متحرک در سال 1193 زمانی رخ داد که یکی از مشاوران ارشد آهنگ جنوبی، ژو بیدا (周必大)، روش چاپ متحرک را به شن کو نسبت داد. با این حال شن کو تایپ متحرک را اختراع نکرد، بلکه آن را به بی شنگ در مقالات رویای استخر خود نسبت داد. نوع متحرک سرامیکی نیز توسط یائو شو، مشاور کوبلای خان، ذکر شد که شاگردش یانگ گو را متقاعد کرد که با استفاده از این روش، پرایمرهای زبانی را چاپ کند. نوع سرامیکی جوهر چینی آبکی را به خوبی نگه نمی‌دارد، و مضرات اضافی آن این است که اندازه نوع آن گاهی اوقات در طول فرآیند پخت تغییر می‌کند، که منجر به تطابق نابرابر نوع و جلوگیری از محبوب شدن آن می‌شود.

نوع متحرک چاپ چوبی

بی شنگ نیز نوع متحرک چوبی را توسعه داد، اما به دلیل وجود دانه‌های چوب و ناهمواری نوع چوبی پس از آغشته شدن به جوهر، به نفع انواع سرامیکی کنار گذاشته شد. با این حال، نوع چوبی متحرک ظاهراً در قرن دوازدهم به تانگوت غربی شیا در غرب رسیده بود. در آنجا، تانگوت‌ها تانترای فرخنده اتحادیه همه‌جانبه را چاپ کردند، متنی 449 صفحه‌ای که به‌عنوان اولین نمونه موجود از متن چاپ شده با استفاده از نوع متحرک چوبی در نظر گرفته می‌شود. وانگ ژن، که در سلسله یوان زندگی می کرد، نوع متحرک چوبی را نیز در کتاب کشاورزی خود (Nongshu 農書) در سال 1313 توصیف کرد. اما اکنون روش دیگری [فراتر از نوع سفالی] وجود دارد که هم دقیق‌تر و هم راحت‌تر است. فرم یک آهنگساز از چوب ساخته شده است، نوارهای بامبو برای علامت گذاری خطوط و یک بلوک با کاراکترها حک شده است. سپس بلوک با یک اره کوچک کوچک به مربع بریده می شود تا هر شخصیت یک قطعه جداگانه را تشکیل دهد. این کاراکترهای جداگانه با یک چاقو در هر چهار طرف به پایان می رسند و مقایسه و آزمایش می شوند تا دقیقاً قد و اندازه یکسانی داشته باشند. سپس انواع را در ستون‌ها قرار می‌دهند و نوارهای بامبوی آماده شده را بین آن‌ها فشار می‌دهند. بعد از اینکه همه انواع در فرم قرار گرفتند، فضاها را با شاخه های چوبی پر می کنند تا تیپ کاملا سفت شده و جابجا نشود. وقتی نوع کاملاً سفت شد، جوهر روی آن آغشته می‌شود و چاپ شروع می‌شود.

چاپ چوبی متحرک وانگ ژن

وانگ ژن از دو میز دایره ای چرخان به عنوان سینی برای چیدمان نوع خود استفاده کرد. جدول اول به 24 سینی تقسیم شد که در آن هر نوع متحرک بر اساس یک عدد مطابق با یک الگوی قافیه طبقه بندی شد. جدول دوم شامل کاراکترهای متفرقه بود. با استفاده از بیش از 30000 نوع چوبی متحرک، وانگ ژن صد نسخه از روزنامه شهرستان خود، Records of Jingde County (Jingde xianzhi 旌德縣志)، متنی حاوی بیش از 60،000 کاراکتر، چاپ کرد. چاپ چوبی متحرک در دوران سلسله مینگ نسبتاً رایج شد و در دوره چینگ رواج یافت.

چاپ بلوک متحرک فلزی

نوع متحرک فلزی در اواخر سلسله های سونگ و یوان ظاهر شد. از انواع متحرک برنزی برای چاپ اسکناس و اسناد رسمی توسط سانگ و جین استفاده شد. در سلسله جین، چاپ‌های بلوک مسی با دو سوراخ مربع برای جاسازی نویسه‌های برنزی متحرک، هر کدام از 1000 کاراکتر مختلف انتخاب می‌شدند، به طوری که هر پول کاغذی چاپ شده دارای ترکیب متفاوتی از نشانگرها بود. اسکناس کاغذی چاپ شده با بلوک مسی بین سال های 1215 و 1216 در مجموعه پول کاغذی تصویری لو ژنیو در سال 1914، دو کاراکتر خاص را نشان می دهد: یکی به نام زیلیائو و دیگری زیهائو به منظور جلوگیری از تقلبی. روی Ziliao یک کاراکتر کوچک (輶) با حروف مسی متحرک چاپ شده است، در حالی که روی Zihao یک سوراخ مربع خالی وجود دارد. ظاهراً نوع فلز مس مرتبط از بین رفته است. نمونه دیگری از پول های سلسله سونگ در همان دوره در مجموعه موزه شانگهای دارای دو سوراخ مربع خالی در بالای زیلیائو و همچنین زیهو است که به دلیل از بین رفتن دو نوع متحرک مسی است.

دلیل تکمیل نشدن روش ضرب سکه های برنزی:

در سال 1234، از نوع متحرک فلز ریخته‌گری شده در گوریو (کره) برای چاپ 50 جلدی متون تجویزی برای مناسک گذشته و حال، که توسط چو یون‌وی گردآوری شده بود، استفاده شد، اما هیچ نسخه‌ای تا کنون باقی نمانده است. Choe Yun-ui بر اساس یک روش چینی قبلی برای ایجاد حروف متحرک ساخته شد، او روشی را برای ضرب سکه های برنزی برای ریختن کاراکترهای سه بعدی در فلز اقتباس کرد. به دلیل طولانی بودن متن، Choe Yun-ui پروژه را تا سال 1250 به پایان نرساند. قدیمی ترین کتاب موجود که با حروف فلزی متحرک چاپ شده است، جیکجی 1377 است. این شکل از نوع متحرک فلزی توسط محقق فرانسوی هنری-ژان مارتین به عنوان "بسیار شبیه به گوتنبرگ" توصیف شده است. نوع متحرک قلع در Zao Huozi Yinshufa (造活字印書法) متعلق به وانگ ژن در سال 1298 ذکر شده است، اما به دلیل ناسازگاری با فرآیند مرکب‌سازی نامطلوب در نظر گرفته شد. تنها در اواخر قرن پانزدهم، نوع متحرک برنزی به طور گسترده در چین مورد استفاده قرار گرفت.

چرا چاپ متحرک به ندرت مورد استفاده قرار می گرفت؟

چاپ متحرک در 300 سال اول پس از اختراع آن توسط بی شنگ به سختی مورد استفاده قرار گرفت. حتی در کره که نوع متحرک فلزی بسیار رایج بود، هنوز هرگز جایگزین چاپ چوبی نشد. در واقع، حتی انتشار هانگول از طریق چاپ های چوبی انجام شد. فرض کلی این است که به دلیل هزینه تولید بیش از 200000 تکه تایپ، نوع متحرک جایگزین چاپ بلوک در مکان هایی که از حروف چینی استفاده می شود، نمی شود. حتی چاپ چوبی به اندازه پرداخت هزینه به یک کپی برای نوشتن کتابی با دست، در صورتی که قصد تولید بیش از چند نسخه وجود نداشت، مقرون به صرفه نبود. اگرچه سجونگ کبیر هانگول، یک سیستم الفبایی را در قرن پانزدهم معرفی کرد، هانگول تنها در قرن بیستم جایگزین هانجا شد. و بر خلاف چین، سیستم نوع متحرک عمدتاً در محدوده یک جامعه نخبه کره ای بسیار طبقه بندی شده نگهداری می شد: چاپ کره ای با نوع فلزی متحرک عمدتاً در ریخته گری سلطنتی سلسله یی توسعه یافت. رویالتی انحصار این تکنیک جدید را حفظ کرد و با دستور سلطنتی تمام فعالیت‌های چاپ غیررسمی و هرگونه تلاش برای تجاری‌سازی چاپ را سرکوب کرد. بنابراین، چاپ در کره اولیه تنها به گروه های کوچک و نجیب جامعه بسیار طبقه بندی شده خدمت می کرد.

در چه سلسله هایی انواع متحرک چوبی و فلزی کاربرد زیادی دارند؟

تنها در طول سلسله‌های مینگ و چینگ، انواع متحرک چوبی و فلزی کاربرد قابل‌توجهی داشتند، اما روش ارجح باقی ماندن بلوک چوبی بود. استفاده از تایپ متحرک در چین هرگز از 10 درصد کل مواد چاپی تجاوز نکرد، در حالی که 90 درصد کتاب های چاپی از فناوری قدیمی تر بلوک چوبی استفاده می کردند. در یک مورد، یک مجموعه کامل از نوع چوبی به تعداد 250000 قطعه برای هیزم استفاده شد. بلوک‌های چوبی تا زمان معرفی لیتوگرافی در اواخر قرن نوزدهم روش چاپ غالب در چین باقی ماند.

چاپ متحرک در ژاپن

در ژاپن اولین چاپخانه متحرک سبک غربی توسط سفارت تنشو در سال 1590 به ژاپن آورده شد و اولین بار در کازوسا، ناکازاکی در سال 1591 چاپ شد. با این حال، چاپخانه غربی پس از ممنوعیت مسیحیت در سال 1614 متوقف شد. ماشین چاپ متحرک که در سال 1593 توسط نیروهای تویوتومی هیدیوشی از کره توقیف شد نیز همزمان با چاپخانه اروپا مورد استفاده قرار گرفت. نسخه ای از آنالکت های کنفوسیوس در سال 1598 با استفاده از دستگاه چاپ متحرک کره ای به دستور امپراتور گو-یوزی چاپ شد. توکوگاوا ایه یاسو یک مدرسه چاپ را در انکو جی در کیوتو تأسیس کرد و از سال 1599 شروع به انتشار کتاب با استفاده از دستگاه چاپ متحرک چوبی داخلی به جای فلز کرد. ایه یاسو بر تولید 100000 نوع چاپ نظارت داشت که برای چاپ بسیاری از کتاب های سیاسی و تاریخی استفاده می شد. در سال 1605، کتابهایی با استفاده از چاپخانه متحرک مسی خانگی شروع به انتشار کردند، اما پس از مرگ ایه یاسو در سال 1616، نوع مسی رایج نشد. با وجود جذابیت تایپ متحرک، صنعتگران به زودی تصمیم گرفتند که سبک اسکریپت دویدنی نوشته های ژاپنی با استفاده از بلوک های چوبی بهتر بازتولید شود. در سال 1640 بار دیگر از بلوک های چوبی تقریباً برای همه اهداف استفاده شد.پس از دهه 1640، چاپ با حروف متحرک کاهش یافت و در بیشتر دوره ادو، کتاب ها با چاپ چوبی معمولی به تولید انبوه رسیدند. پس از دهه 1870، در دوره میجی، زمانی که ژاپن کشور را به روی غرب باز کرد و شروع به مدرن شدن کرد، این تکنیک دوباره مورد استفاده قرار گرفت.

نوع متحرک در مقابل چاپ بلوک چوبی

به طور سنتی فرض بر این است که رواج چاپ چوبی در شرق آسیا در نتیجه حروف چینی منجر به رکود فرهنگ و تجارت چاپ در آن منطقه شده است. اس. اچ. استاینبرگ چاپ روی چوب را در کتاب «پانصد سال چاپ» خود توصیف می‌کند که «بیش از مفید بودنشان» و مواد چاپی آن‌ها را «تراکت‌های ارزان‌قیمت برای نیمه‌سوادان» توصیف می‌کند که به هر حال به دلیل فرآیند پرزحمت بسیار مختصر بود. از بریدن حروف.» انقلاب گوتنبرگ جان من نیز مورد مشابهی را نشان می‌دهد: «تخته‌های چوبی حتی از صفحات دست‌نویس سخت‌تر بودند و فرسوده می‌شدند و می‌شکستند، و سپس مجبور می‌شد یکی دیگر را حک می‌کرد. تمام صفحه در یک زمان." تفسیرهای اخیر در مورد چاپ در چین با استفاده از ناظران اروپایی معاصر با دانش دست اول، روایت سنتی را پیچیده می کند. T. H. Barrett خاطرنشان می کند که تنها اروپاییانی که هرگز چاپ چوبی چینی را در عمل ندیده بودند، تمایل به رد کردن آن داشتند، شاید به دلیل ورود تقریباً آنی هر دو نوع چوب نگاری و چاپ متحرک به اروپا. برای مثال، مبلغان اولیه یسوعی در اواخر قرن شانزدهم چین، به دلایل بسیار متفاوت، تنفر مشابهی نسبت به چاپ چوب داشتند. این یسوعی‌ها دریافتند که «ارزان بودن و فراگیر بودن چاپ در چین، تکنولوژی رایج مبتنی بر چوب را بسیار نگران‌کننده و حتی خطرناک کرده است». دویست سال بعد، جان بارو انگلیسی، از طریق مأموریت ماکارتنی به کینگ چین، همچنین با تعجب اظهار داشت که صنعت چاپ «به اندازه انگلستان آزاد است و حرفه چاپ برای همه آزاد است.» موفقیت تجاری و سودآوری چاپ بلوک چوبی توسط یکی از ناظران بریتانیایی در پایان قرن نوزدهم تأیید شد، او اشاره کرد که حتی قبل از ورود روش‌های چاپ غربی، قیمت کتاب و چاپ مواد در چین قبلاً در مقایسه با آنچه در کشور زادگاه او یافت می شد به قیمت بسیار پایینی رسیده بودند. 

گسترش سریع چاپ از ماینتس

نوع متحرک فلزی شرقی بین اواخر قرن 14 و اوایل قرن 15 در اروپا گسترش یافت. مورخان فرانسیس گیز و جوزف گیز ادعا کردند که "اولویت آسیایی اختراع تایپ متحرک اکنون کاملاً ثابت شده است، و تکنیک چینی-کره ای، یا گزارشی از سفر آن به غرب تقریباً قطعی است." که "هیچ متنی حاکی از وجود یا آگاهی از هر نوع نوع منقول آسیایی یا نقش منقول در اروپا قبل از 1450 نیست. شواهد مادی حتی قطعی تر است." به طور سنتی حدس زده می‌شود که یوهانس گوتنبرگ، از شهر ماینتس آلمان، فناوری چاپ متحرک اروپایی را با دستگاه چاپ در حدود سال 1439 توسعه داد و تنها در بیش از یک دهه، عصر چاپ اروپا آغاز شد. با این حال، شواهد یک فرآیند تکاملی پیچیده‌تر را نشان می‌دهند که در مکان‌های متعددی پراکنده شده است. همچنین یوهان فوست و پیتر شوفر با گوتنبرگ در ماینتس آزمایش کردند.

مزایای صفحه متحرک در مقایسه با چاپ چوبی

در مقایسه با چاپ چوبی، تنظیم صفحه نوع متحرک سریعتر و بادوام تر بود. قطعات فلزی دوام بیشتری داشتند و حروف یکنواخت تر بود که منجر به تایپوگرافی و فونت شد. کیفیت بالا و قیمت نسبتاً پایین کتاب مقدس گوتنبرگ (1455) برتری نوع متحرک را ایجاد کرد و ماشین‌های چاپ به سرعت در سراسر اروپا گسترش یافت و به رنسانس و بعداً در سراسر جهان منتهی شد. امروزه، عملاً تمام چاپ‌های متحرک در نهایت از چاپ متحرک گوتنبرگ نشأت می‌گیرد که اغلب به عنوان مهم‌ترین اختراع هزاره دوم در نظر گرفته می‌شود. گوتنبرگ همچنین با معرفی جوهر مبتنی بر روغن که دوام بیشتری نسبت به جوهرهای مبتنی بر آب استفاده می کرد، شناخته می شود. گوتنبرگ پس از کار به عنوان یک زرگر حرفه ای از دانش خود در مورد فلزات به طرز ماهرانه ای استفاده کرد. او همچنین اولین کسی بود که نوع خود را از آلیاژی از سرب، قلع و آنتیموان، معروف به فلز نوع، سرب چاپگر، یا فلز چاپگر ساخت، که برای تولید انواع بادوام که کتاب‌های چاپی با کیفیت بالا تولید می‌کرد، حیاتی بود. برای چاپ مناسب تر از انواع سفالی، چوبی یا برنزی است که در شرق آسیا استفاده می شود. گوتنبرگ برای ایجاد این انواع سربی از چیزی استفاده کرد که برخی آن را مبتکرانه‌ترین اختراع او می‌دانستند: ماتریس ویژه‌ای که امکان قالب‌گیری انواع متحرک جدید را با دقت بی‌سابقه‌ای در کوتاه‌مدت فراهم می‌کرد. ظرف یک سال پس از چاپ کتاب مقدس گوتنبرگ، گوتنبرگ اولین چاپ های رنگی را نیز منتشر کرد.

 

اختراع ماشین چاپ انقلابی

اختراع ماشین چاپ انقلابی در ارتباطات و تولید کتاب ایجاد کرد و منجر به گسترش دانش شد. چاپ به سرعت از آلمان با چاپگرهای مهاجر آلمانی و همچنین توسط شاگردان خارجی که به کشور بازگشته بودند گسترش یافت. یک دستگاه چاپ در سال 1469 در ونیز ساخته شد و تا سال 1500 این شهر دارای 417 چاپگر بود. در سال 1470 یوهان هاینلین یک چاپخانه در پاریس راه اندازی کرد. در سال 1473 کسپر استراوب Almanach cracoviense را در سال 1474 در کراکوف منتشر کرد. دیرک مارتنز در سال 1473 یک چاپخانه در آلست (فلاندرز) راه اندازی کرد. او کتابی در مورد دو عاشق Enea Piccolomini که پاپ پیوس دوم شد چاپ کرد. در سال 1476 یک دستگاه چاپ در انگلستان توسط ویلیام کاکستون راه اندازی شد. خوان پابلو ایتالیایی در سال 1539 یک ماشین چاپ وارداتی را در مکزیکوسیتی راه اندازی کرد. اولین ماشین چاپ در آسیای جنوب شرقی در سال 1593 توسط اسپانیایی ها در فیلیپین راه اندازی شد. کشیش خوزه گلاور قصد داشت اولین ماشین چاپ را به مستعمرات آمریکایی انگلستان بیاورد. در سال 1638، اما در سفر درگذشت، بنابراین بیوه او، الیزابت هریس گلاور، چاپخانه ای را تأسیس کرد که توسط استفان دی اداره می شد و به چاپخانه کمبریج تبدیل شد.

 

 

دستگاه چاپ:

دستگاه چاپ دستگاهی مکانیکی برای اعمال فشار بر روی سطح جوهری که بر روی یک محیط (مانند کاغذ یا پارچه) قرار دارد، و در نتیجه یک تصویر را منتقل می کند. سیستم های درگیر برای اولین بار در آلمان توسط یوهانس گوتنبرگ زرگر در اواسط قرن پانزدهم مونتاژ شدند. روش های چاپ مبتنی بر دستگاه چاپ گوتنبرگ به سرعت در ابتدا در سراسر اروپا و سپس در سایر نقاط جهان گسترش یافت و جایگزین اکثر چاپ های بلوکی شد و آن را به تنها مولد چاپ مدرن متحرک تبدیل کرد. به عنوان روشی برای ایجاد تکثیر برای مصرف انبوه، چاپ افست با ظهور چاپ افست جایگزین شده است. کار یوهانس گوتنبرگ در چاپخانه تقریباً در سال 1436 آغاز شد، زمانی که او با آندریاس دریتزهن - مردی که قبلاً در زمینه تراش جواهرات آموزش داده بود - و آندریاس هایلمان، صاحب یک کارخانه کاغذ شریک شد. تا زمانی که یک پرونده قضایی در سال 1439 علیه گوتنبرگ پرونده رسمی وجود داشت. در شهادت شاهدان از نوع، موجودی فلزات (از جمله سرب) و نوع قالب آن بحث شد. دیگران در اروپا در حال توسعه حروف متحرک در این زمان بودند، از جمله زرگر Procopius Waldfoghel فرانسوی و Laurens Janszoon Coster از هلند. مشخص نیست که آنها پیشرفت های خاصی در چاپخانه داشته باشند. در حالی که دایره المعارف بریتانیکا ویرایش یازدهم اختراع ماشین چاپ را به کوستر نسبت داده بود، شرکت اکنون اظهار می کند که این نادرست است.

چاپخانه ها در اروپا

چاپخانه های اولیه (نزدیک به زمان گوتنبرگ) توسط «چاپگرهای چیره دست» اداره می شد. این چاپخانه‌ها صاحب مغازه‌ها بودند، دست‌نوشته‌ها را انتخاب و ویرایش می‌کردند، اندازه‌های چاپ را تعیین می‌کردند، آثاری را که تولید می‌کردند می‌فروختند، سرمایه جذب می‌کردند و توزیع را سازماندهی می‌کردند. برخی از چاپخانه های استاد مانند آلدوس مانوتیوس به مرکز فرهنگی ادبا مانند اراسموس تبدیل شدند.

کارآموزان چاپخانه: کارآموزان، معمولاً بین 15 تا 20 سال، برای چاپگرهای اصلی کار می کردند. شاگردها نیازی به سواد نداشتند و نرخ باسوادی در آن زمان در مقایسه با امروز بسیار پایین بود. کارآموزان جوهر تهیه می کردند، ورق های کاغذ را مرطوب می کردند و در مطبوعات کمک می کردند. شاگردی که می خواست آهنگساز شود باید زبان لاتین را یاد می گرفت و زمان خود را زیر نظر یک کارآموز می گذراند.

چاپگرهای مسافر: پس از اتمام دوره های کارآموزی، چاپخانه داران کارآموز آزاد بودند تا کارفرمایان را جابجا کنند. این امر گسترش چاپ را به مناطقی که کمتر چاپ محور بودند تسهیل کرد.

کامپوزیتورها: کسانی که نوع را برای چاپ تعیین می کنند.

مطبوعات: شخصی که مطبوعات کار می کرد. این از نظر فیزیکی کار فشرده بود.

اولین تصویر شناخته شده از یک چاپخانه اروپایی به سبک گوتنبرگ، رقص مرگ اثر ماتیاس هوس، در لیون، 1499 است. این تصویر یک آهنگساز را نشان می‌دهد که در کنار جعبه آهنگساز ایستاده است که توسط یک اسکلت گرفته شده است. این پرونده برای تسهیل کار او مطرح می شود. در سمت راست چاپخانه یک کتابفروشی نشان داده شده است.

جنبه های مالی چاپخانه ها:

طبق اسناد دادگاه از شهر ماینتس، یوهانس فوست مدتی حامی مالی گوتنبرگ بود. در قرن شانزدهم، مشاغل چاپ به طور فزاینده ای تخصصی می شدند. ساختارهای برای حمایت از ناشران بیشتر و پیچیده‌تر بود که منجر به تقسیم کار می‌شد. در اروپا بین سال‌های 1500 و 1700، نقش چاپگر اصلی رو به نابودی بود و جای خود را به ناشر کتابفروش می‌داد. در این دوره، چاپ از الزامات تجاری قوی تری نسبت به گذشته برخوردار بود. با این حال، خطرات مرتبط با صنعت قابل توجه بود، اگرچه به ماهیت انتشار بستگی داشت. ناشران کتابفروش در نمایشگاه ها و چاپخانه ها مذاکره می کردند. کار شغلی ظاهر شد: برخی از چاپخانه‌ها در ابتدای کار خود کارهای پستی را انجام می‌دادند تا از زندگی خود حمایت کنند. از 1500 تا 1700 ناشر چندین روش جدید برای تأمین مالی پروژه ها ایجاد کردند:

انجمن‌های تعاونی/ سندیکاهای انتشاراتی - تعدادی از افراد در خطرات مرتبط با چاپ سهیم بودند و در سود شریک بودند. این توسط فرانسوی ها پیشگام بود.

انتشارات اشتراکی: توسط انگلیسی ها در اوایل قرن هفدهم پیشگام شد. یک دفترچه برای یک نشریه توسط یک ناشر برای جمع آوری بودجه تنظیم شد. دفترچه به خریداران بالقوه ای که برای یک نسخه ثبت نام کرده بودند، داده شد. اگر اشتراک های کافی وجود نداشت، انتشار پیش نمی رفت. فهرست مشترکین به عنوان تأیید در کتابها گنجانده شد. اگر تعداد کافی مشترک شوند، ممکن است دوباره چاپ شود. برخی از نویسندگان از انتشار اشتراک برای دور زدن کامل ناشر استفاده کردند.

انتشار اقساطی: کتاب ها به صورت جزئی منتشر می شد تا زمانی که یک کتاب کامل منتشر شود. این لزوماً در یک بازه زمانی مشخص انجام نشد. این یک روش موثر برای توزیع هزینه در یک دوره زمانی بود. همچنین امکان بازگشت سرمایه اولیه را برای کمک به پوشش هزینه های تولید اقساط بعدی فراهم می کند.

The Mechanick Exercises، نوشته جوزف موکسون، در لندن، 1683، گفته می شود که اولین انتشار در اقساط است.

سازمان بازرگانی انتشاراتی

سازمان‌های بازرگانی انتشاراتی به ناشران اجازه می‌داد تا نگرانی‌های تجاری را به طور جمعی سازماندهی کنند. این ترتیبات شامل سیستم های خودتنظیمی بود. به عنوان مثال، اگر یک ناشر کاری انجام می داد که ناشران دیگر را عصبانی کند، تحت فشار همسالان قرار می گرفت. چنین سیستم هایی به عنوان کارتل شناخته می شوند و در اکثر کشورها در حال حاضر به عنوان محدود کننده تجارت شناخته می شوند. این ترتیبات به مقابله با ناآرامی های کارگری در میان کارگرانی که با شرایط سخت کاری مواجه بودند، کمک کرد. اخوان المسلمین قبل از اتحادیه ها، بدون مقررات رسمی که اکنون با اتحادیه ها مرتبط است، به وجود آمدند. در بیشتر موارد، ناشران حق چاپ یک اثر را از نویسنده می‌خریدند و در مورد سودهای احتمالی هماهنگی می‌کردند. این امر مستلزم مقدار قابل توجهی سرمایه علاوه بر سرمایه مورد نیاز برای تجهیزات فیزیکی و کارکنان بود. از طرف دیگر، نویسنده ای با مقداری سرمایه در دسترس گاهی اوقات حق چاپ را خودش حفظ می کند و صرفاً برای چاپ کتاب به چاپگر پول می دهد.

دستگاه چاپ دوار

در ماشین چاپ دوار، قالب‌ها در اطراف یک استوانه حک می‌شوند تا چاپ بر روی رول‌های پیوسته بلند کاغذ، مقوا، پلاستیک یا تعداد زیادی زیرلایه دیگر انجام شود. چاپ درام چرخشی توسط ریچارد مارچ هو در سال 1843 اختراع شد و در سال 1847 به ثبت رسید و سپس توسط ویلیام بولاک در سال 1863 به طور قابل توجهی بهبود یافت.

اینتالیو

چاپ اینتالیو. خط بالایی کاغذ است که یک لایه کمی برجسته از جوهر به آن می چسبد. 

کتیبه (/ɪnˈtælioʊ/) یک خانواده از تکنیک های چاپ است که در آن تصویر بر روی یک سطح، معروف به ماتریس یا صفحه، بریده می شود. به طور معمول از صفحات مسی یا روی به عنوان سطح استفاده می شود و برش ها با اچ، حکاکی، نقطه خشک، آکواتینت یا مزوتنت ایجاد می شوند. همچنین ممکن است کالوگراف ها به صورت صفحات برجسته چاپ شوند. برای چاپ یک صفحه قلمکار، سطح را با جوهر ضخیم پوشانده و سپس با پارچه تارلاتان مالش می‌دهند تا بیشتر قسمت‌های اضافی آن از بین برود. پاک کردن صاف نهایی معمولاً با دست انجام می شود، گاهی اوقات با کمک روزنامه یا صفحات دفترچه تلفن عمومی قدیمی، و جوهر فقط در برش ها باقی می ماند. یک تکه کاغذ مرطوب در بالا قرار داده می شود و صفحه و کاغذ از طریق یک ماشین چاپ عبور می کنند که از طریق فشار، جوهر را از فرورفتگی های صفحه به کاغذ منتقل می کند.

لیتوگرافی (1796)

لیتوگرافی روشی برای چاپ روی سطح صاف است که توسط نویسنده باواریایی آلویس سنفلدر در سال 1796 اختراع شد. لیتوگرافی یک فرآیند چاپ است که از فرآیندهای شیمیایی برای ایجاد تصویر استفاده می کند. به عنوان مثال، بخش مثبت یک تصویر یک ماده شیمیایی آبگریز است، در حالی که تصویر منفی آب است. بنابراین، هنگامی که صفحه با یک مخلوط جوهر و آب سازگار معرفی می شود، جوهر به تصویر مثبت می چسبد و آب تصویر منفی را پاک می کند. این اجازه می دهد تا یک صفحه چاپ نسبتاً مسطح داشته باشید که امکان اجرای بسیار طولانی تری نسبت به روش های فیزیکی قدیمی تر تصویربرداری (مانند برجسته کاری یا حکاکی) فراهم می کند. لیتوگرافی با حجم بالا امروزه برای تولید پوستر، نقشه، کتاب، روزنامه و بسته بندی استفاده می شود - تقریباً هر کالای صاف و تولید انبوه با چاپ و گرافیک روی آن. اکثر کتاب ها، در واقع همه انواع متن های با حجم بالا، اکنون با استفاده از لیتوگرافی افست چاپ می شوند.

 

لیتوگرافی افست به چه عواملی بستگی دارد؟

در لیتوگرافی افست که به فرآیندهای عکاسی بستگی دارد، به جای لوح های سنگی از صفحات چاپ آلومینیوم انعطاف پذیر، پلی استر، مایلار یا کاغذ استفاده می شود. صفحات چاپ مدرن دارای بافت برس یا زبر هستند و با امولسیون حساس به نور پوشانده شده اند. یک نگاتیو عکاسی از تصویر مورد نظر در تماس با امولسیون قرار می گیرد و صفحه در معرض نور فرابنفش قرار می گیرد. پس از توسعه، امولسیون عکسی از تصویر منفی را نشان می دهد که در نتیجه تکراری از تصویر اصلی (مثبت) است. تصویر روی امولسیون صفحه همچنین می تواند از طریق تصویربرداری مستقیم لیزری در یک دستگاه CTP (Computer-To-Plate) به نام پلیت ستتر ایجاد شود. تصویر مثبت امولسیونی است که پس از تصویربرداری باقی می ماند. سال‌هاست که از مواد شیمیایی برای حذف امولسیون غیر تصویری استفاده می‌شود، اما اکنون صفحاتی در دسترس هستند که نیازی به پردازش شیمیایی ندارند.

چاپ رنگی

به گفته مایکل سالیوان، اولین نمونه شناخته شده چاپ رنگی "یک پیشانی دو رنگ به طومار سوترای بودایی، مورخ 1346 است". چاپ رنگی همچنان در چین در سراسر سلسله مینگ و چینگ مورد استفاده قرار می گرفت.

کرمولیتوگرافی:

کرومولیتوگرافی موفق ترین روش چاپ رنگی بود که در قرن نوزدهم توسعه یافت. روش‌های دیگر توسط چاپگرهایی مانند جاکوب کریستوف لو بلون، جورج باکستر و ادموند ایوانز توسعه داده شد و بیشتر بر استفاده از چندین بلوک چوبی با رنگ‌ها تکیه داشتند. رنگ‌آمیزی دست نیز مهم باقی ماند. عناصر نقشه‌های رسمی بررسی مهمات بریتانیا تا سال 1875 توسط پسران با دست رنگ می‌شدند. کرومولیتوگرافی از لیتوگرافی ایجاد شد و این اصطلاح انواع مختلفی از لیتوگرافی را که به صورت رنگی چاپ می‌شوند را پوشش می‌دهد. تکنیک اولیه شامل استفاده از چندین سنگ لیتوگرافی، یکی برای هر رنگ بود، و زمانی که برای بهترین نتایج با کیفیت انجام می شد بسیار گران بود. بسته به تعداد رنگ‌های موجود، تولید یک کرومولیتوگرافی توسط کارگران بسیار ماهر ممکن است ماه‌ها طول بکشد. با این حال، می‌توان با ساده‌سازی تعداد رنگ‌های استفاده‌شده و اصلاح جزئیات در تصویر، چاپ‌های بسیار ارزان‌تری تولید کرد. تصاویر ارزان‌تر، مانند آگهی‌های نشان‌داده‌شده، به شدت به چاپ سیاه اولیه (نه همیشه لیتوگرافی) وابسته بودند، که سپس رنگ‌ها روی آن چاپ می‌شدند. یک لیتوگراف برای ساختن یک چاپ گران قیمت مانند آنچه که زمانی "کرومو" نامیده می شد، با یک نقاشی تمام شده در مقابل خود، به تدریج بسیاری از سنگ ها را با استفاده از اثبات ها ایجاد و تصحیح کرد تا تا حد امکان شبیه نقاشی شود. در مقابل او، گاه با استفاده از ده ها لایه.

موضوع لیتوگرافی رنگی آلویس سنفلدر:

آلویس سنفلدر، مخترع لیتوگرافی، موضوع لیتوگرافی رنگی را در سال 1818 خود در Vollstaendiges Lehrbuch der Steindruckerey (یک دوره کامل لیتوگرافی) معرفی کرد، جایی که او از برنامه های خود برای چاپ با استفاده از رنگ گفت و رنگ هایی را که می خواست قادر به چاپ باشد توضیح داد. روزی اگرچه Senefelder برنامه هایی را برای کرومولیتوگرافی ثبت کرد، چاپگرها در کشورهای دیگر مانند فرانسه و انگلستان نیز در تلاش بودند راه جدیدی برای چاپ رنگی بیابند. گودفروی انگلمان از مولوز فرانسه در ژوئیه 1837 حق ثبت اختراع کرومولیتوگرافی را دریافت کرد، اما در مورد اینکه آیا کرومولیتوگرافی قبلاً قبل از این تاریخ مورد استفاده قرار می گرفته است یا خیر، همانطور که برخی منابع می گویند، اختلافاتی وجود دارد که به مناطق چاپ مانند تولید بازی اشاره می کنند.

مطبوعات افست (دهه 1870)

چاپ افست یک تکنیک چاپ پرکاربرد است که در آن تصویر مرکب شده (یا "افست") از یک صفحه به یک پتوی لاستیکی و سپس به سطح چاپ منتقل می شود. هنگامی که در ترکیب با فرآیند لیتوگرافی، که مبتنی بر دفع روغن و آب است، استفاده می شود، تکنیک افست از یک حامل تصویر مسطح (پلانوگرافی) استفاده می کند که تصویری که قرار است چاپ شود، جوهر را از غلتک های جوهر به دست می آورد، در حالی که ناحیه غیر چاپی. لایه ای از آب را جذب می کند و قسمت های غیرچاپ را بدون جوهر نگه می دارد.

چاپ صفحه (1907)

چاپ صفحه منشأ خود را در شابلون زدن ساده دارد، به ویژه شکل ژاپنی (کاتازوم)، که برای بریدن برگ‌های موز و قرار دادن جوهر از سوراخ‌های طراحی روی منسوجات، بیشتر برای لباس استفاده می‌شود. این در فرانسه مطرح شد. فرآیند چاپ صفحه نمایش مدرن از اختراعات ثبت شده توسط ساموئل سیمون در سال 1907 در انگلستان سرچشمه می گیرد. این ایده سپس در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا، توسط جان پیلزورث در سال 1914 پذیرفته شد که از چاپ صفحه برای ایجاد چاپ های چند رنگ در حالت تفریق استفاده کرد، که با چاپ صفحه که امروزه انجام می شود متفاوت است.

فلکسوگرافی

فلکسوگرافی (همچنین به نام "چاپ سطحی") که اغلب به اختصار "فلکسو" خوانده می شود، روشی برای چاپ است که بیشتر برای بسته بندی (برچسب، نوار، کیسه، جعبه، بنر و غیره) استفاده می شود.

چگونه چاپ فلکسو ایجاد می شود؟

چاپ فلکسو با ایجاد یک تصویر اصلی آینه شده از تصویر مورد نیاز به عنوان یک برجسته سه بعدی در یک ماده لاستیکی یا پلیمری به دست می آید. مقدار اندازه گیری شده جوهر با استفاده از رول آنیلوکس روی سطح صفحه چاپ (یا سیلندر چاپ) رسوب می کند. سپس سطح چاپ می چرخد و با مواد چاپی تماس می گیرد که جوهر را انتقال می دهد.

در اصل چاپ فلکسو از نظر کیفیت پایه بود. لیبل هایی که نیاز به کیفیت بالایی دارند معمولاً تا همین اواخر با چاپ افست چاپ می شدند. پیشرفت های بزرگی در کیفیت ماشین های چاپ فلکسو صورت گرفته است.

با این حال، بزرگترین پیشرفت ها در زمینه صفحات چاپ فوتوپلیمر، از جمله بهبود مواد صفحه و روش ایجاد صفحه بوده است. معمولاً قرار گرفتن در معرض عکاسی به دنبال اچ شیمیایی یا شستشو با آب. حکاکی مستقیم لیزری سطح فرسایشی اجازه می دهد تا صفحات فوتوپلیمر مستقیماً به صفحه قرار بگیرند.

انواع چاپگر:

چاپگر ماتریس نقطه (1968)

چاپگر ماتریس نقطه‌ای یا چاپگر ضربه‌ای ماتریس نوعی چاپگر رایانه‌ای با سر چاپ است که روی صفحه به جلو و عقب می‌چرخد و با ضربه چاپ می‌کند و مانند ماشین تحریر، نوار پارچه‌ای آغشته به جوهر را روی کاغذ می‌کوبد. بر خلاف ماشین تحریر یا چاپگر دیزی چرخ، حروف از یک ماتریس نقطه بیرون کشیده می شوند و بنابراین، فونت های متنوع و گرافیک دلخواه را می توان تولید کرد. از آنجا که چاپ شامل فشار مکانیکی است، این چاپگرها می توانند کپی های کربنی و کپی های بدون کربن ایجاد کنند.

پین چیست؟

هر نقطه توسط یک میله فلزی کوچک تولید می شود که به آن "سیم" یا "پین" نیز می گویند، که توسط نیروی یک آهنربای الکتریکی کوچک یا شیر برقی، مستقیم یا از طریق اهرم های کوچک (پنجره ها) به جلو رانده می شود. روبه روی روبان و کاغذ یک صفحه راهنمای کوچک (اغلب از جواهر مصنوعی مانند یاقوت کبود یا یاقوت سرخ ساخته شده است) قرار دارد که با سوراخ هایی سوراخ شده است تا به عنوان راهنمای سنجاق ها عمل کند. قسمت متحرک چاپگر هد چاپ نامیده می شود و هنگام اجرای چاپگر به عنوان یک دستگاه متن عمومی، معمولاً یک خط متن را در یک زمان چاپ می کند. اکثر چاپگرهای ماتریس نقطه‌ای یک خط عمودی از تجهیزات نقطه‌سازی روی سر چاپ خود دارند. دیگران چند ردیف به هم پیوسته دارند تا تراکم نقطه را بهبود بخشند.

اولین چاپگرهای ماتریس نقطه ای در ژاپن اختراع شدند. در سال 1968، سازنده ژاپنی اپسون، EP-101، اولین چاپگر ماتریس نقطه جهان را منتشر کرد. در همان سال، سازنده ژاپنی OKI اولین چاپگر ماتریس نقطه‌ای ضربه‌ای سریال (SIDM)، OKI Wiredot را معرفی کرد.

 

چاپگر حرارتی

یک چاپگر حرارتی (یا چاپگر حرارتی مستقیم) با حرارت دادن انتخابی کاغذ ترموکرومیک پوشش داده شده یا همان طور که معمولاً کاغذ حرارتی شناخته می شود، هنگامی که کاغذ از روی هد چاپ حرارتی عبور می کند، یک تصویر چاپ شده تولید می کند. پوشش در مناطقی که گرم می شود سیاه می شود و تصویری تولید می کند.

 

چاپگر لیزری (1969)

چاپگر لیزری، بر اساس یک دستگاه کپی زیروگرافی اصلاح شده، در زیراکس در سال 1969 توسط محقق گری استارک ودر اختراع شد که یک سیستم چاپگر شبکه ای کاملاً کاربردی داشت که تا سال 1971 کار می کرد. چاپ لیزری در نهایت تبدیل به یک تجارت چند میلیارد دلاری برای زیراکس شد.

اولین پیاده‌سازی تجاری چاپگر لیزری، مدل 3800 آی‌بی‌ام در سال 1976 بود که برای چاپ با حجم بالا اسنادی مانند فاکتورها و برچسب‌های پستی استفاده می‌شد. اغلب به عنوان "تسخیر یک اتاق کامل" ذکر می شود، به این معنی که این یک نسخه ابتدایی از دستگاه آشنای بعدی است که با رایانه شخصی استفاده می شود. در حالی که بزرگ بود، برای هدف کاملاً متفاوتی طراحی شده بود. بسیاری از 3800 ها هنوز در حال استفاده هستند.

 

 

اطلاعات اولین چاپگر لیزری:

اولین چاپگر لیزری طراحی شده برای استفاده با یک کامپیوتر شخصی با Xerox Star 8010 در سال 1981 منتشر شد. اگرچه این چاپگر نوآورانه بود، اما Star یک سیستم گران قیمت (17000 دلار) بود که تنها توسط تعداد کمی از آزمایشگاه ها و موسسات خریداری شد. پس از گسترش بیشتر رایانه های شخصی، اولین چاپگر لیزری در نظر گرفته شده برای بازار انبوه، HP LaserJet 8ppm بود که در سال 1984 با استفاده از موتور Canon که توسط نرم افزار HP کنترل می شد، عرضه شد. چاپگر HP LaserJet به سرعت توسط چاپگرهای لیزری دیگر از Brother Industries، IBM و دیگران دنبال شد. قابل توجه ترین نقشی بود که چاپگر لیزری در گسترش انتشار رومیزی با معرفی Apple LaserWriter برای مکینتاش اپل، همراه با نرم افزار Aldus PageMaker در سال 1985 ایفا کرد. با این محصولات، کاربران می توانستند اسنادی ایجاد کنند که قبلاً به حروف چینی حرفه ای نیاز داشتند.

 

چاپگر جوهرافشان

چاپگرهای جوهرافشان نوعی چاپگر کامپیوتری هستند که با حرکت دادن قطرات ریز جوهر مایع روی کاغذ کار می کنند. دو نوع فن‌آوری جوهرافشان وجود دارد: Continuous و Drop-On-Demand

جوهر افشان پیوسته جریانی از جوهر تحت فشار پیوسته را به سمت کاغذ روان می کند. قطرات باردار الکتریکی توسط یک میدان الکتریکی منحرف می شوند تا روی کاغذ چاپ شوند یا به یک حوض بروند و دوباره مورد استفاده قرار گیرند.

جوهرافشان های Drop-On-Demand با هر پالس الکتریکی، قطرات تکی را به حرکت در می آورند.

جوهرهای ذوب داغ در سال 1984 معرفی شدند. جوهرهای ذوب داغ چاپ شده به صورت تمام رنگی.

 

چاپگر تصعید رنگ

چاپگر سابلیمیشن رنگی (یا چاپگر رنگی ساب) یک چاپگر رایانه ای است که از فرآیند چاپی استفاده می کند که از گرما برای انتقال رنگ به محیطی مانند کارت پلاستیکی، کاغذ چاپگر یا کاغذ پوستر استفاده می کند. این فرآیند معمولاً به این صورت است که هر بار با استفاده از روبانی که دارای پانل های رنگی است، یک رنگ را قرار می دهیم. اکثر چاپگرهای تصعید رنگ از رنگ‌های CMYO استفاده می‌کنند که با رنگ‌های شناخته‌شده‌تر CMYK متفاوت است زیرا رنگ سیاه به نفع یک پوشش شفاف حذف می‌شود. این روکش (که بسته به سازنده نام‌های متعددی دارد) در واقع یک لمینت نازک است که از چاپ در برابر تغییر رنگ ناشی از نور UV و هوا محافظت می‌کند و در عین حال چاپ را در برابر آب مقاوم می‌کند. بسیاری از چاپگرهای سابلیمیشن رنگ مصرفی و حرفه ای برای تولید چاپ های عکاسی طراحی و استفاده می شوند.

چاپ دیجیتال (1993)

چاپ دیجیتال بازتولید تصاویر دیجیتال بر روی یک سطح فیزیکی است، مانند کاغذ معمولی یا عکاسی یا استوک روی مقوا، فیلم، پارچه، پلاستیک، وینیل، آهن ربا، برچسب و غیره.

می توان آن را از چاپ لیتو، فلکسوگرافی، گراور یا لترپرس از طرق مختلف متمایز کرد که برخی از آنها عبارتند از:

هر قالبی که بر روی کاغذ ایجاد می‌شود، می‌تواند متفاوت باشد، برخلاف ایجاد چندین صد یا هزار اثر از یک تصویر از یک مجموعه از صفحات چاپ، مانند روش‌های سنتی.

جوهر یا تونر مانند جوهر معمولی در زیرلایه جذب نمی‌شود، اما لایه‌ای را روی سطح تشکیل می‌دهد و ممکن است با استفاده از سیال فیوزر خطی با فرآیند حرارتی (تونر) یا فرآیند پخت UV (جوهر) به زیرلایه ذوب شود.

عموماً از نظر مواد شیمیایی استفاده شده و کاغذ هدر رفته در هنگام تنظیم یا آماده سازی (تصویر را به رنگ "بالا" و موقعیت را بررسی کنید به ضایعات کمتری نیاز دارد.

برای نمونه‌سازی سریع یا چاپ‌های کوچک بسیار عالی است، به این معنی که برای طیف وسیع‌تری از طراحان در دسترس‌تر است و در دوره‌های کوتاه مقرون به صرفه‌تر است.

نقاشی دیواری (1998)

نقاشی دیواری روشی برای تکثیر/ایجاد نقاشی‌های دیواری با استفاده از روش‌های چاپ دیجیتال است که در سال 1998 توسط Rainer Maria Latzke اختراع شد و در سال 2000 به ثبت رسید. نقاشی دیواری بر اساس نقوش برش دیجیتالی است که در یک پایگاه داده ذخیره می‌شوند. سپس برنامه‌های نرم‌افزار CAM اجازه می‌دهند تا اندازه‌های دیوار یا سقف را وارد کنند تا طرحی دیواری با نقوش با وضوح پایین ایجاد کنند. از آنجایی که عناصر معماری مانند تیرها، پنجره‌ها یا درها را می‌توان یکپارچه کرد، این طرح منجر به یک نقاشی دیواری دقیق و متناسب می‌شود. پس از اتمام طراحی، نقوش با وضوح پایین به تصاویر اصلی با وضوح بالا تبدیل می شوند و توسط چاپگرهای فرمت عریض بر روی بوم چاپ می شوند. سپس بوم را می توان با روشی شبیه به کاغذ دیواری روی دیوار اعمال کرد و سپس مانند نقاشی دیواری ایجاد شده در محل به نظر می رسد.

پرینت سه بعدی

چاپ سه بعدی روشی برای تبدیل یک مدل سه بعدی مجازی به یک شی فیزیکی است. پرینت سه بعدی دسته ای از فناوری نمونه سازی سریع است. چاپگرهای سه بعدی معمولاً با «چاپ» لایه‌های متوالی در بالای لایه قبلی کار می‌کنند تا یک شی سه بعدی بسازند. پرینترهای سه بعدی به طور کلی سریع تر، مقرون به صرفه تر و راحت تر از سایر فناوری های ساخت افزودنی هستند.

تحولات تکنولوژیکی تراش چوب

حکاکی روی چوب یک تکنیک هنری چاپ برجسته در چاپ است که در آن یک تصویر بر روی سطح یک بلوک چوبی حک می‌شود، در حالی که قطعات چاپی در سطح سطح باقی می‌مانند در حالی که قسمت‌های غیرچاپی حذف می‌شوند. نواحی برای نشان دادن "سفید" با چاقو یا اسکنه بریده می شوند و کاراکترها یا تصویر را به رنگ "سیاه" در سطح سطح اصلی می گذارند. بلوک در امتداد دانه چوب بریده می شود (برخلاف حکاکی روی چوب که در آن بلوک در دانه انتهایی بریده می شود). در اروپا چوب راش بیشترین استفاده را داشت. در ژاپن نوع خاصی از چوب گیلاس رایج بود.

تراش چوب:

تراش چوب اولین بار در چین باستان ظاهر شد. از قرن ششم به بعد، نمادهای حکاکی روی چوب رایج شد و به ویژه در بودیسم چینی شکوفا شد. از قرن 10، تصاویر حکاکی روی چوب به عنوان تصویر در کتاب‌های چینی، روی اسکناس‌هایی مانند جیائوزی (ارز)، و به‌عنوان تصاویر تک ورق ظاهر می‌شوند. تصاویر چوبی سال نو نیز در بین چینی ها بسیار محبوب است.

در چین و تبت، تصاویر چاپ شده عمدتاً تا دوره مدرن به عنوان تصویر به متن همراه گره خورده بودند. قدیمی‌ترین کتاب چاپ‌شده روی چوب، سوترا الماس شامل یک تصویر بزرگ به‌عنوان پیش‌نما، و بسیاری از متون بودایی حاوی برخی تصاویر است. بعدها برخی از هنرمندان برجسته چینی طرح‌های چوبی را برای کتاب‌ها طراحی کردند، چاپ انفرادی در چین به شکل تصویر سال نو به‌عنوان یک شکل هنری به روشی که در اروپا و ژاپن انجام شد، توسعه یافت.

قدیمی ترین تکنیک مورد استفاده برای چاپ های اصلی قدیمی چیست؟

در اروپا، چوب بری قدیمی ترین تکنیک مورد استفاده برای چاپ های اصلی قدیمی است که در حدود سال 1400 با استفاده از تکنیک های موجود بر روی کاغذ برای چاپ روی پارچه توسعه یافت. افزایش فروش حکاکی های چوبی ارزان در اواسط قرن منجر به سقوط استانداردها شد و بسیاری از چاپ های رایج بسیار خام بودند. توسعه جوجه کشی دیرتر از حکاکی دنبال شد. مایکل وولگموت در ساخت چوب‌های آلمانی از حدود سال 1475 بسیار مهم بود و ارهارد رویویچ اولین کسی بود که از هچ کردن متقاطع استفاده کرد (انجام آن بسیار سخت‌تر از حکاکی یا حکاکی). هر دوی اینها عمدتاً تصاویر کتاب تولید می‌کردند، مانند هنرمندان مختلف ایتالیایی که در همان دوره استانداردها را در آنجا بالا می‌بردند. در پایان قرن، آلبرشت دورر، حکاکی‌های چوبی غربی را به سطحی رساند که هرگز از آن فراتر نرفته بود، و وضعیت تک‌برگی (یعنی تصویری که جداگانه فروخته می‌شود) را به شدت افزایش داد.

حکاکی

حکاکی عمل برش دادن یک طرح بر روی یک سطح سخت و صاف با برش شیارها در آن است. نتیجه ممکن است به خودی خود یک شی تزئین شده باشد، مانند زمانی که نقره، طلا یا استیل حکاکی می شود، یا ممکن است یک صفحه چاپی از مس یا فلز دیگر برای چاپ تصاویر روی کاغذ فراهم کند که به آن حکاکی می گویند. حکاکی یک روش تاریخی مهم برای تولید تصاویر روی کاغذ بود، هم در چاپ هنری و هم برای بازتولید تجاری و تصویرسازی برای کتاب ها و مجلات. مدت‌هاست که عکاسی در کاربردهای تجاری خود جایگزین آن شده است و تا حدی به دلیل دشواری یادگیری این تکنیک، در چاپ‌سازی بسیار کمتر رایج است، جایی که تا حد زیادی با اچ و سایر تکنیک‌ها جایگزین شده است. اصطلاحات دیگری که اغلب برای حکاکی استفاده می شود عبارتند از حکاکی با صفحه مسی و حکاکی خط. همه اینها باید دقیقاً به یک معنا باشند، اما به ویژه در گذشته اغلب برای پوشش چندین تکنیک چاپ استفاده می‌شدند، به طوری که بسیاری از به اصطلاح حکاکی‌ها در واقع با تکنیک‌های کاملاً متفاوتی مانند قلم‌زنی تولید می‌شدند.

نکات تکمیلی حکاکی:

در دوران باستان، تنها حکاکی که می‌توانست انجام شود، در شیارهای کم عمق یافت شده در برخی از جواهرات پس از آغاز هزاره اول پیش از میلاد مشهود است. اکثر طرح های به اصطلاح حکاکی شده بر روی حلقه های طلای باستانی یا سایر اقلام با تعقیب و گریز یا گاهی اوقات ترکیبی از ریخته گری و تعقیب موم گم شده تولید می شدند.

در قرون وسطی اروپا، زرگران از حکاکی برای تزئین و کتیبه فلزات استفاده می کردند. گمان می رود که آنها شروع به چاپ برداشت از طرح های خود برای ثبت آنها کردند. از این رو، حکاکی صفحات مسی برای تولید تصاویر هنری روی کاغذ، که در دهه 1430 در آلمان به عنوان چاپ اصلی قدیمی شناخته می شد، رشد کرد. ایتالیا به زودی دنبال شد. بسیاری از حکاکی های اولیه از پیشینه زرگری بودند. اولین و بزرگترین دوره حکاکی از حدود 1470 تا 1530 با استادانی مانند مارتین شونگوئر، آلبرشت دورر و لوکاس ون لیدن بود.

حکاکی کردن

اچینگ فرآیند استفاده از اسید قوی یا ماده خشک کننده برای برش قطعات محافظت نشده یک سطح فلز برای ایجاد طرحی به صورت محفظه در فلز است (فرایند اصلی - در تولید مدرن مواد شیمیایی دیگر ممکن است روی انواع دیگر مواد استفاده شود). به‌عنوان یک روش خاتم‌سازی چاپ، همراه با حکاکی، مهم‌ترین تکنیک برای چاپ‌های اصلی قدیمی است و امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نیمه تونینگ

نیمه‌تون تکنیک بازپروگرافی است که با استفاده از نقاط با فاصله مساوی با اندازه‌های مختلف، تصاویر تون پیوسته را شبیه‌سازی می‌کند. 'Halftone' همچنین می تواند برای اشاره به تصویری که توسط این فرآیند تولید می شود استفاده شود.

ایده چاپ نیم تنه از ویلیام فاکس تالبوت سرچشمه می گیرد. در اوایل دهه 1850 او پیشنهاد استفاده از "صفحه نمایش یا حجاب های عکاسی" را در ارتباط با فرآیند اینتالیو عکاسی کرد.

اولین فرایند حکاکی عکس نیمه تن:

چندین نوع مختلف صفحه نمایش در طول دهه‌های بعد پیشنهاد شد، اما اولین فرآیند حکاکی عکس نیمه‌تون توسط کانادایی‌ها جرج ادوارد دزبارات و ویلیام لگو جونیور اختراع شد. در 30 اکتبر 1869، Desbarats مجله Canadian Illustrated News را منتشر کرد که اولین نشریه جهان بود که با موفقیت از این تکنیک فوتومکانیکی استفاده کرد. شامل یک تصویر تمام صفحه نیم تن از اعلیحضرت شاهزاده آرتور، از عکسی از Notman Debarats و Leggo با جاه طلبی برای بهره برداری از تیراژ بسیار بزرگتر، به نیویورک رفتند و در مارس 1873 روزنامه نیویورک دیلی گرافیک را راه اندازی کردند، که اولین روزنامه مصور جهان شد.

اولین روش تجاری واقعاً موفق توسط فردریک ایوز از فیلادلفیا در سال 1881 ثبت شد. اما اگرچه راهی برای تقسیم تصویر به نقاط با اندازه های مختلف پیدا کرد، اما از صفحه نمایش استفاده نکرد. در سال 1882 جرج مایزنباخ آلمانی یک فرآیند نیم تنه را در انگلستان به ثبت رساند. اختراع او بر اساس ایده های قبلی برشتولد و سوان بود. او از صفحه نمایش های تک خطی استفاده کرد که در حین نوردهی چرخانده می شدند تا جلوه های متقاطع ایجاد کنند. او اولین کسی بود که به موفقیت تجاری با نیم‌تن‌های برجسته دست یافت.

Xerography

Xerography (یا الکتروفتوگرافی) یک تکنیک فتوکپی است که توسط چستر کارلسون در سال 1938 توسعه یافت و در 6 اکتبر 1942 به ثبت رسید. او برای اختراع خود اختراع 2,297,691 ایالات متحده را دریافت کرد. نام Xerography از رادیکال‌های یونانی xeros (خشک) و graphos (نوشتن) گرفته شده است، زیرا برخلاف تکنیک‌های تولید مثل قبلی مانند سیانوتیپ، هیچ ماده شیمیایی مایعی در این فرآیند دخیل نیست.